Tres Magueyes Blanco สามัญประจำบ้าน

ไม่นานมานี้ เราได้เตกีลามาหนึ่งขวด

เอ่ยชื่อ Tres Magueyes Blanco หรือเจ้าอากาเว 3 ต้น รุ่นขาวใส ท่านผู้รู้เกือบร้อยทั้งร้อยคงส่ายหน้าถี่ๆ



"เอามาทำไมวะ Mixto บ้านๆ (บ้านคนอื่นอีกต่างหาก) นี่คอเตกีลาแน่รึ?"

อ่า... แน่นอนว่าเตกีลาที่มีน้ำตาลอากาเวเพียงร้อยละ 51 นั้น ไม่ใช่ของล้ำเลิศอะไร แต่ก็อย่างว่า คิดจะไปสู่เป้าหมายก็ต้องเริ่มก้าวแรก นี่แหละ ก้าวแรกแบบแนวๆ

รูปลักษณ์บรรจุภัณฑ์ดูขลังไม่ใช่เล่น หมวกสีเงินเงางามส่องสะท้อนย้อนแสงไฟสะกดสายตาได้อย่างน่าแปลกใจ

เนื้อในไม่ได้คาดหวัง จึงไม่ผิดหวัง

กลิ่น: หอมละมุนอย่างแป้งในผลไม้จำพวกกล้วย, ดิน, ควันจางๆ จากการเผาไม้
รส: หวานอ่อนๆ
สัมผัส: เผ็ดชา, มีความเป็นน้ำมาก
ระดับแอลกอฮอล: ร้อยละ 38

ทรวดทรงไม่กระชับตึงมากนัก แต่น่ารักน่าชังแบบคนกันเอง

ของอย่างนี้ย่อมมีหลายกระแส บ้างก็ว่าทิ้งกลิ่นยาวนานคล้ายชาดอกคาโมมายล์ บ้างก็ว่ากลิ่นหอม "กลม" อย่างน้ำผึ้ง

ท่านที่นี่รำพึงในใจว่า "สรุปแล้ว นี่มันอะไรกันแน่? บ้าบอแท้ๆ" เราเชิญชวนให้ท่านลอง

สบาย สนุก สามัญ จะว่าไปก็ให้ความรู้สึกคล้ายยาสามัญประจำบ้าน อย่างยาธาตุน้ำขาวตรากระต่ายบิน ยาแก้ท้องอืดท้องเฟ้อที่มีตราสัญลักษ์เป็นกระต่ายที่บินได้ มีไว้ก็อุ่นใจ อุ่นลำไส้ สบาย สนุก สามัญ

ตั้งแต่เพิงเหล้าปั่น ซุ้มตลาดนัดไปจนถึงบาร์เกรดบี วางไว้ไม่น่าเกลียด ไม่ค่อยซ้ำกับใคร แถมยังสบายกระเป๋า เดี๋ยวนี้เห็นยี่ห้อหมวกแดงยอดฮิตตั้งตระหง่านไปทั่ว เราเบื่อ

มีดีอยู่บ้าง แต่ก็พยศไม่ใช่เล่น ค่อยๆ เข้าหาจะดีกว่า ถ้าผลีผลาม เธอโดดเตะเข้ากลางดั้ง ! น้ำตาตกใน

อยากคบหาดูใจกันต้องพลิ้วไหว ค่อยๆ ปรับทัศนคติกันไป บ้างพาไปแต่งตัวเป็น Margarita บ้างพาไปแต้มสีเป็น Tequila Sunrise

ก็พอไหว แต่ยังไม่ถูกใจ Tequila Knower

เราเสนอ Tequila Furnace โอ้ ! แม่คุณ ร้อนเหล็กละลาย

ส่วนผสม: เตกีลา, ซอสทาบาสโก (เราใช้รสฮาบาเนโรซึ่งเผ็ดดุดันกว่ารสดั้งเดิม และเนื้อตัวแน่นดี ถึงแม้จะไม่ได้เยี่ยมยอดอย่างที่ไอ้โฆษณาเกินจริงคอยพร่ำเพ้อออกมา ก็เอาเถอะ), ซีกมะนาว, เกลือทะเล

ก่อนอื่นก็หั่นมะนาวรอไว้สักซีก แล้วค่อยๆ เทเจ้า Tres Magueyes Blanco ลงแก้วเป๊ก (Shot Glass) ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องสั่น ค่อยๆ ลง เหยาะซอสทาบาสโกตามไปสัก 3 - 4 หยด กลัวไม่เร่าร้อนถึงใจก็เพิ่มเติมไปอย่าให้เกิน 6 หยด มันเปลือง... แล้วค่อยๆ คนให้ซอสกระจายตัว... ต่อไปถ้าชอบมาดดิบๆ มาดเดิมๆ ก็จับซีกมะนาวไว้ เลียหลังมือ... มือเดียวกันกับที่จับมะนาวนั่นแหละท่าน เลียกลางนิ้วโป้งและนิ้วชี้ อย่างที่รู้กัน จากนั้น เทเกลือทะเลปริมาณเล็กน้อยลงบนบริเวณนั้น เลียเกลือ หมดแก้ว กัดมะนาว เสร็จพิธี

...

Damn ! นั่นมันอะไรกันเล่าท่าน

เอาใหม่ เอาใหม่... Music ! ดึม ดึม ดึ่ม ดึม ดึ้ม... เสียงเบสแน่นๆ ของนาย Flea วิ่งมากระแทกโสต สำหรับตำรับนี้ เราเลือกเพลง Readymade ของ Red Hot Chili Peppers ขอจี๊ดจ๊าดแบบเหวี่ยงๆ แล้วไปหยิบพริกมาเตรียมไว้ด้วย จะพริกจินดาหรือพันธุ์อะไรก็ตามสะดวก แต่เน้นเป็นกลุ่มพริกขี้หนู

แต่งแก้วที่จะใช้ด้วยการทำขอบเกลือ (Salt Rimming) เอาให้ไว จับแก้วหันขอบปาดน้ำมะนาว แล้วหมุนควับในเกลือ ครึ่งวงรอบก็พอแล้ว จากนั้นก็รินเตกีลาลงแก้ว เหยาะทาบาสโก... ถึงตรงนี้ ขอให้ช้าก่อน คว้าพริกผิวผ่องๆ สะอาดๆ มาซักเม็ด นำไปคนส่วนผสมให้เข้ากัน แต่งขอบด้วยซีกมะนาว... ดื่มด่ำกับเสียงดนตรีอีกสักสิบวินาที

Readymade readymade
baby oughta celebrate
readymade readymade
and now it's time to deviate... หมดแก้ว !

วูบวาบ ทั้งนอก ทั้งใน

สาวบ้านจอมแก่น กลายเป็นสาวร้อนทรงเสน่ห์

เมา

มัน

วูบวาบ

เตกีลา สุราแห่งฆาลิสโก

สวัสดีทุกท่าน

เรียกเราว่า ผู้หลงใหลเตกีลา ก็แล้วกัน วันนี้จะขอเปรยถึงเรื่องเก่าๆ เมื่อครั้งริลอง

ประสบการณ์ครั้งแรกกับเหล้าเตกีลานั้นผ่านมาค่อนทศวรรษเห็นจะได้... เราอยู่ที่เมืองบาร์เซโลนา ราชอาณาจักสเปน พกความคะนองไปเต็มกระเป๋าทีเดียว อันที่จริงแล้วเวลานั้นเรียกได้ว่าเห่อดีกรีสุราเหลือเกิน ไม่รู้จักพอ ถึงขั้นของขึ้น... วางมาดอย่างกับทหารสเปนผู้พิชิต (Conquistador) สุดท้ายก็เลยลงเอยครือๆ กัน หัวทิ่มหัวตำไม่เป็นท่า กระสุนไฟ 8 นัดวิ่งทะลวงเส้นเลือดอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว เปรี้ยง 1 เปรี้ยง 2 เปรี้ยง 3 รู้สึกตัวอีกทีก็เลิกงาน... ย่างเข้าปีพุทธศักราช 2547 อย่างซึมๆ ด้วยอาการปวดขมับ แหม... เป็นการพบกันที่น่าประทับใจ

กว่าจะหลาบจำก็ผ่านไปแล้วหลายขนาน หลายวาระ ค่อยๆ ปรับ ค่อยๆ เรียนรู้ ตามโอกาสลิ้มรสเตกีลาที่มาถึงเสมอ และเมื่อได้รู้จักกันมากขึ้นก็ยิ่งถูกใจ ว่าไปก็ชักจะเปรี้ยวปากสากคอนิดๆ

ไม่เพียงกระหาย แต่อารมณ์แปลกพิกลก็ก่อตัวตามมาด้วย เมื่อพลันไปเห็นโฆษณา ของ Skin Food เข้า นึกยินดีที่เขาเลือกเอาต้นอากาเว (Agave) หรือที่ชาวเม็กซิกันเรียก หม่าเก (Maguey) นั่นน่ะ มาปรุงเป็นเครื่องสำอาง ชุดหนึ่งมีตั้งหลายผลิตภัณฑ์ เออ... ก็ดี อยากมีไว้ ใช้บ้างไม่ใช้บ้างตามประสา



ที่แน่ๆ นักเลงเตกีลาย่อมรู้ชัดว่าอากาเวสีฟ้าแห่งรัฐฆาลิสโก แดนดินภูเขาไฟ (Volcanic Soil) ทางทิศตะวันตกของสหรัฐเม็กซิโก เปรียบดังหัวใจของสุราชนิดนี้ สุขุมแต่สนุกสนาน ดุดันแต่พิถีพิถัน ทรหดแต่ละมุนละไม

แม้จะยอกันว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ ก็อย่าได้ทะลึ่งไปเชียว

หนามเธอบาดลึกชิบเป๋ง !

Olé !!!!!